တိုက္ပဲြေတြ ဘာေၾကာင့္ ျပန္ျဖစ္လာသလဲ-

Tuesday, September 30, 2014

ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ျမဝတီမွာ ဒီေကဘီေအတပ္ဖဲြ႕က အရာရွိတစ္ေယာက္ ပစ္ခတ္မႈအတြင္း ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ေနာက္ အခုရက္ပိုင္းအတြင္း မြန္ျပည္နယ္၊ က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ ျမဝတီၿမိဳ႕ေတြမွာ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ ေတြ ထပ္ၿပီးျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ က်ဳိက္မေရာဘက္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ပဋိပကၡမွာေတာ့ ပိုၿပီးအ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္တဲ့၊ ေနာက္ဆက္တဲြ ေျဖရွင္းေၾကေအးဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ ျပႆနာမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့တာမို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ၿငိမ္းေအးသြားဖို႔ေတာ့ မျမင္ေတြ႔ရပါဘူး။ အစိုးရနဲ႔ အပစ္ရပ္ထားတဲ့ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႔တခ်ဳိ႕ ခုလိုတင္း မာမႈမ်ဳိး ဘာလို႔ျဖစ္ လာရသလဲ၊ ဘယ္လို ေျဖရွင္းႏုိင္မလဲဆိုတာ ဒီတစ္ပတ္ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။

လတ္တေလာ ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းကို ျပန္ေျပာဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။ အစိုးရနဲ႔ လက္နက္ကိုင္ တုိင္းရင္းသား တပ္ဖဲြ႔ေတြ အပစ္ရပ္ၾကတဲ့အခါ ႏွစ္ဖက္နယ္ေျမ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ စနစ္တက် မလုပ္ႏုိင္ေသးခင္စပ္ၾကား ေရာက္ရာေနရာေတြမွာ ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ ေနၾကရတဲ့ သေဘာရွိပါတယ္။ အစိုးရဘက္ကေတာ့ လက္နက္ ကိုင္တပ္ဖဲြ႕ေတြကို ၿမိဳ႕တခ်ဳိ႕မွာ ဆက္ဆံေရး႐ံုးေတြ ဖြင့္ခြင့္ေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႕ေတြ အေနနဲ႔ အစိုးရနယ္ေျမထဲလာရင္ ယူနီေဖာင္း မဝတ္ဖို႔၊ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ျခင္းမျပဳဖို႔ တားျမစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ လိုအပ္လို႔ ယူနီေဖာင္း၀တ္ လက္နက္နဲ႔ သြားလာမယ္ဆိုရင္ သက္ဆုိင္ရာ နယ္ေျမခံတပ္ဖဲြ႕ ေတြဆီမွာ သတင္းပို႔၊ ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ သြားလာဖို႔ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႕ေတြကလည္း ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ကို သေဘာတူၾကပါတယ္။

ဒါေပမဲ့လည္း တခ်ဳိ႕တပ္ဖဲြ႔ေတြကေတာ့ ဒီသေဘာတူညီခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္းလိုက္နာတာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ သူတို႔ အစိုးရတပ္၊ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေတြက ယူနီေဖာင္းနဲ႔ ေသနတ္ေတြနဲ႔ သြားလာေနတာငါတို႔က ဘာလို႔ မသြားလာႏုိင္ရမလဲလို႔ ခံယူပါတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ သဘာတူညီခ်က္ကို မလိုက္နာတဲ့သေဘာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္ ဘက္မွာပါ။ ေရွ႕ပိုင္းကာလ တစ္ေလွ်ာက္မွာေတာ့ အစိုးရစစ္တပ္ဟာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြဘက္က အဲလိုသေဘာ တူညီခ်က္ ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကို သည္းခံလ်စ္လ်ဴ ႐ႈထားခဲ့ပါတယ္။ အဓိက အေၾကာင္းရင္းခံကေတာ့ တစ္တိုင္းျပည္လံုးဆုိင္ရာ အပစ္ရပ္ စာခ်ဳပ္ႀကီးတစ္ခု လက္မွတ္ေရးထိုးခ်င္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ကရင္ျပည္နယ္ နဲ႔ မြန္ျပည္နယ္အတြင္းမွာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႔ေတြ ယူနီေဖာင္းဝတ္၊ လက္နက္ကိုင္ၿပီး သြားလာတာမ်ားလာတဲ့အျပင္ တခ်ဳိ႕ ခါေတာ္မီ တပ္ဖဲြ႔ဝင္ေတြကလည္း ၿမိဳ႕ထဲမွာ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ လက္နက္နဲ႔ ေနထိုင္တာေတြ အထိရွိလာပါတယ္။ အားလံုးသိၾကတဲ့ အတုိင္းပါပဲ။ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္ဘက္မွာ အစိုးရယႏၱရားသိပ္ၿပီး အလုပ္လုပ္လို႔ မရပါဘူး။ ျမဝတီ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး ဆိုရင္ ၈၀ ရာခုိင္ႏႈန္း အထက္ေလာက္ဟာ တရားမဝင္ ကုန္သြယ္မႈေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အစိုးရဘက္က အေရးယူဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႔ေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္တိုးပါတယ္။ မိုဘိုင္းတင္း(မ္) အဖဲြ႔လို တရားမဝင္ ေမွာင္ခိုတားဆီးႏွိမ္နင္းေရး အဖဲြ႔ေတြေတာင္ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္အတြင္းမွာ အေျခစိုက္လို႔ မရပါဘူး။ ပဲခူးတိုင္း အစပ္စစ္ေတာင္းျမစ္ တစ္ဖက္ကမ္းေလာက္မွာ အေျခစိုက္ၿပီး ေမွာင္ခိုဖမ္းတာေတာင္ တစ္ခါတစ္ရံ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႔ေတြက ဖမ္းထားတာေတြ ျပန္လာလုသြားတာမ်ဳိး ႀကံဳရေလ့ရွိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုက လိုင္စင္မဲ့ကားေတြပါ။ အစိုးရအဖဲြ႔ဟာ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႔ေတြကို အရင္ေထာက္လွမ္း ေရးေခတ္ကလို လိုင္စင္မဲ့ကားေတြ မသံုးေစခ်င္ပါဘူး။ ဒီအတြက္ တပ္ဖဲြ႔ပိုင္ကားေတြကို မွတ္ပံုတင္လုပ္ဖို႔ ဇီး႐ိုးပါမစ္ေတြ ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕အဖဲြ႔ေတြကေတာ့ ပါမစ္ေရာင္းစားၿပီး တပ္ဖဲြ႕သံုးဖို႔အတြက္ လိုင္စင္နဲ႔ကား တခ်ဳိ႕ ျပန္၀ယ္ၿပီးသံုးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕အဖဲြ႔ေတြကေတာ့ ရွင္းပါတယ္။ လံုးဝေရာင္းစားပစ္ၿပီး လိုင္စင္မဲ့ကား ဆက္သံုးပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္ဆက္သံုး႐ံုမက အျခားသူေတြပါ သံုးႏုိင္ေအာင္ ေထာက္ခံစာ ထုတ္ေပးတာမ်ဳိးေတြ လုပ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကို လိုင္စင္မဲ့ကား ခုိးသြင္းတာေတြ လုပ္ပါတယ္။ အက်ဳိးဆက္ကေတာ့ မြန္ျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္မွာ လိုင္စင္မဲ့ကားေတြ ေပါမ်ားေနတဲ့ ျပႆနာ ေပၚလာပါတယ္။ အစိုးရ တာ၀န္ရွိသူေတြဘက္က ဖမ္းရင္ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႕ေတြနဲ႔ တင္းမာမႈျဖစ္ပါတယ္။

အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ အစိုးရဟာ သူ႔ နယ္ေျမ၊ ၿမိဳ႕ေတြမွာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ တပ္ဖဲြ႔ဝင္ေတြ လက္နက္ကိုင္တာ၊ လက္၀ယ္ထားတာေတြကို အေရးယူလာပါတယ္။ ဒီေကဘီေအ ဗိုလ္မွဴးေစာဆန္း ေအာင္ ေျပာစကားအရဆို သူတို႔ တပ္ဖဲြ႔ဝင္ေတြရဲ႕ လက္နက္ေတြ က်ဳိက္မေရာ၊ မုဒံု၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတြမွာ သိမ္းဆည္းခံရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီၿမိဳ႕ေတြဟာ အစိုးရက ပိုင္ပိုင္ႏုိင္ႏုိင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြပါ။ အဲဒီၿမိဳ႕ေတြကို လက္နက္ေတြ ယူလာလို႔ သိမ္းတာပါ။ သိမ္းလို႔ ႏွစ္ဖက္တင္းမာမႈ ျဖစ္ရတာပါ။ ေနာက္ဆံုးျဖစ္စဥ္ကေတာ့ မြန္ျပည္နယ္ က်ဳိက္မေရာၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းမွာပါ။ ဒီေကဘီေအ လက္ေအာက္ခံ တပ္ဖဲြ႕တစ္ဖြဲ႕ဆီ အစိုးရဘက္ကသြားၿပီး ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးတာ အဲဒီလူေတြကိုဖမ္းဆီး၊ ယူနီေဖာင္းခၽြတ္၊ လက္နက္ေတြ သိမ္းလိုက္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ အစိုးရတပ္ကိုလည္း ဆီးၿပီးပစ္ ခတ္ရာ ကေန တုိက္ပဲြေတြျဖစ္ေနတာ ဒီေန႔ထက္ထိ မၿပီးျပတ္ေသးပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဗိုလ္မွဴး ေစာဆန္းေအာင္ သတင္းမီဒီယာေတြကို ေျပာတာက သူတို႔ တပ္ဖဲြ႔ဝင္ေတြ ၿမိဳ႕ေပၚလာတဲ့အခါ ယူနီေဖာင္း ခၽြတ္ခံရတယ္၊ လက္နက္အသိမ္းခံရတယ္။ အဲဒီ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ျပန္လုပ္တာ၊ သူတို႔ လက္နက္ေတြ ျပန္ မေပးရင္ သူတို႔ သိမ္းလိုက္တဲ့ အဲဒီလက္နက္ေတြကိုလည္း ျပန္ေပးဖို႔ မရွိဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အေျခအေန ဒီကိစၥ ညႇိႏႈိင္းေနဆဲပါ။

ျပႆနာတစ္ခုလံုးကို အၾကမ္းဖ်င္း သံုးသပ္ရရင္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖဲြ႔တခ်ဳိ႕ အပစ္ရပ္ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ထဲက အခ်က္တခ်ဳိ႕ မလိုက္နာတာလို႔ ေယဘုယ်ေကာက္ ခ်က္ခ်ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီအထဲမွာ ေကအင္န္ယူ ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအ႐ံုး၊ ကရင္အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္ လက္ေအာက္ခံ တပ္ဖဲြ႔ေတြ ကေတာ့ မပါ၀င္တာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ျပည္တြင္းစစ္ ျပႆနာေျဖရွင္း တယ္ဆိုတာ အမွားအမွန္ ျပႆနာမဟုတ္သလို၊ သူနားကိုက္လို႔ ကိုယ္ကပါးျပန္ကိုက္မယ္ ဆိုတာမ်ဳိးလည္း လုပ္လို႔မရပါ။ ျပႆနာ ျဖစ္ တယ္ဆိုရင္ ႏွစ္ဖက္ တာဝန္ရွိသူေတြ အျမန္ေတြ႔ဆံု၊ အျမန္ေဆြးေႏြး၊ ကိုယ့္လက္ေအာက္ခံ တပ္ေတြကို အျမန္ ထိန္းသိမ္း၊ ပဋိပကၡေတြထပ္ၿပီး မျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ နဂိုရည္မွန္းထားတဲ့ အပစ္ရပ္၊ ၿပီးရင္ အပစ္ရပ္ခုိင္မာေအာင္လုပ္၊ တစ္ဆက္တည္း ႏိုင္ငံေရးအရ ျပႆနာေတြကို စားပဲြဝုိင္း ေပၚမွာ ေဆြးေႏြးဆိုတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားလာမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

စည္သူေအာင္ျမင့္
Mizzima